bigla kong naalala



out of the blue...wahahahaha...



Nung nasa bahay kami ng tita ko sa Seattle, suuuuper raming bata kasi daycare center sila eh. So, pag-gigising ka, iyak, tawa at sigaw ng mga bata ang maririnig mo. Pagbaba mo, yung mga bata ang WILD. Pusa, can't believe na ganun sila ka-wild! Well, hindi naman lahat ng bata WILD...



Dahil noong isang araw, nakipaglaro ako sa mga bata. Wahahaha grabe, last resort toh mehn... Tas meh dumating na bata..wahaha ang cute cute cute nia. Naka-gap cap siya tas nung pumunta na siya dun sa playroom, nandun lang siya sa isang corner. Eh being "the friendly person" that I am, NILAPITAN KO SIYA...wahahaha at kinausap....at nalaman kong Drew ang pangalan nia.



So wahahaha kaming 2 lang naglalaro...pusa tuwaaaaang-tuwa yung batang yun sakin. PERO AYAW niang pahawakan KAHIT KANINO yung GAP na cap niya...so okay, hands off dun! So finally, napalapit ko siya sa ibang bata para lahaaaaat kami makapaglaro. wahahaha pusa, i was...what? 12 years old...and goodness, nakikipaglaro ako sa mga batang 2-5 years old! Well anyway, edi laro-laro blah blah...tas nagutom ako so humigi ako sa tita ko ng CHICHIRYA..Lays pa nga ata yung..ay hindi...Ruffles pala yung hinigi ko. SO yun kain ako sa dining room.



Eh nakikita ng mga bata yung kinakain ko kasi yung playroom katapat nun yung dining room. So ayun, nakaabang sila dun parang mga aso. Eh naawa ako so tinanong ko sa tita ko kung pwede ko silang bigyan. Sabi ng tita ko pwede raw. Yun, lumapit ako tas bngyan ko silang lahat ng ruffles. Pusa, kung makakuha yung iba eh isang handful. Parang mauubusan eh. Eh gaga ko tlaga, keh Drew kopa talaga natiempo. Alam mo yung i-aabot mo yung wrapper para makakuha sila tas babawiin ko pag malapit na yung kamay? Ganun yung ginawa ko sakanya! WAHAHAHA ayun, tuuuwang-tuwa yung mga bata sakin. Feeling ko isa akong malaking payaso dun...nagmumukhang tanga. Trying hard na mapatawa yung mga bata.



So anyway, naubos na namin yung ruffles. Tas sabi ng tita ko laruin ko pa raw yung mga bata eklavu. Siyempre, wala akong choice dahil wala rin namang magawa. Nagsawa kaagad ako sa MTV. Mas pinili kong makipaglaro sakanila. Maybe I just LOVE kids.....NOT! not really...slight lang. Bored lang talaga ako nung mga panahon na yun.



So mga 30mins kalaro ko sila pero mejo mahiyain parin si Drew soooooo yun laro kami la la la.....Naalala ko pa si Hannah [yung isang bata dun] bumaliktad yung sinasakyan nia tas tumawa pa siya eh nakabaliktad na nga siya...wahaha cute nia!! baby palang talaga yun.....mga 1 year old ganun..wahahah. Anyway, may pupuntahan raw kami [at last! makakalabas na rin!] so, kelangan ko nang magpalit ng damit. Well actually, kelangan ko lang kuning yung jacket ko kasi super lamig eh. So naglalakad na ako palabas ng playroom ng biglang meh kumapit sa binti ko. Pusa gulat ako dahil pagtingin ko SI DREW YUN!



Ayaw akong pakawalan! Sabi nia: "Stay here forever, Kim!" OO, yun lang sinasabi nia sakin. So sabi ko, "I can't Drew...I don't live here...and we're going somewhere today." Tas kulang nalang kaladkarin ko siya papuntang living room eh pero shempre, nakakaawang tignan yun! So, tinawag ko nalang Tita ko. Shempre naaliw pa siya at hindi pa nia ako kaagad tinulungan. Ayun.



Meh kras ata yun sakin eh. Wahahaha bet tayo gwapo yun paglaki nia. Siya siguro ang pers lab ko.....NOT! He's really really cute.....sana kung magkita kami kilala pa nia ko...



Sus, I wouldn't bet on it.....



Jamming to: Palahnuik's Laughter ng Fightstar
Today's mood: still sick....wala akong malasahan ngayon. waha.